* * *
І чути, як буття тече по жилах,
як осідає смерком на лице.
Твоє буття,
твоє,
хай не про це
молила ти,
на інше ворожила…
Буває й так, що звужується світ,
і світ не світ –
клітина-комірчина…
А мріялось про крила за плечима –
та вже й не прозирнеш крізь товщу літ.
2013